Niewidzialny dar

Zbawienie.

Wiele osób nie przykłada zbytnio uwagi do trwania w stanie łaski uświęcającej. Wielu nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, jak cenny jest to dar. Żyjemy w czasach, w których aspekty duchowe nie odgrywają takiej roli, jaką powinny. Ludzie koncentrują się na tym, co przyziemne. Żyje się według schematu: tu i teraz.

Czy jednak życie według tego wzorca jest dla nas dobre?
Żeby móc odpowiedzieć na to pytanie, zastanówmy się i spróbujmy znaleźć odpowiedź, dokąd może nas zaprowadzić życie bez łaski uświęcającej. Łaskę tą traci się przez każdy grzech ciężki. W dzisiejszych czasach chcemy żyć według przekonania, że jesteśmy panami swojego losu. Żyjemy tak, jakby wszystko zależało od nas. Tymczasem tak nie jest, bowiem nawet nie wiemy, ile jeszcze czasu tu na ziemi nam zostało i co może nas spotkać następnego dnia. Zresztą koncentrując się na tym, co tu i teraz, zapominamy o tym, co najważniejsze. Co nas czeka po śmierci… Wtedy nie będziemy już mieli możliwości zmiany swojego życia. Nie będziemy w stanie już nic zmienić. Póki żyjemy i nawet jeżeli popełniliśmy najcięższe grzechy, to zawsze mamy możliwość zmiany swojego życia. Po śmierci tej szansy już będzie. Tymczasem wielu z nas tą kwestię zupełnie lekceważy…

Stąd tak często zapominamy o rachunku sumienia oraz o konfesjonale. Spowiedź Święta jest znakiem naszego pojednania z Bogiem. To właśnie dzięki niej przyznajemy się do naszej słabości i grzesznej natury. I to przed samym Bogiem. Pragniemy poprawić się i przy okazji zawierzyć swoje życie Bogu, aby nas prowadził drogą do zbawienia. Bo to ono jest najważniejsze. Żyć tak, aby trwać w stanie łaski uświęcającej.

Łaska uświęcająca jako dar, którą człowiek otrzymuje na Chrzcie Świętym, daje udział w życiu Boga. Dzięki niej możemy poczuć prawdziwy pokój w sercu. Ona oczyszcza naszą duszę z grzechów ciężkich. Natomiast kiedy człowiek popełnia grzech ciężki, nazywany śmiertelnym, traci stan łaski uświęcającej. Pamiętajmy, że każdy, kto świadomie i dobrowolnie łamie przykazanie Boże lub kościelne w rzeczy ważnej, popełnia grzech ciężki. Trzeba się wówczas z tego upadku podnieść, żałować za swój grzech, odbyć spowiedź świętą, aby na nowo otrzymać stan łaski. Nie należy oczywiście zapominać o pokucie za swój czyn.

Bóg daje nam w darze łaskę przebaczenia naszych grzechów i to od nas zależy, na ile z tego daru skorzystamy, ale powinniśmy także pamiętać o przebaczeniu wszystkim tym, którzy wyrządzili nam krzywdę. Przebaczenie jest bardzo ważne, ponieważ tylko w ten sposób nasza postawa upodabnia się do postawy Jezusa i okazując miłosierdzie bliźniemu, przebaczając naszym prześladowcom, przyczyniamy się do wzrastania w wierze. A także kroczymy drogą do zbawienia…
PP

„Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości” (I List Jana 1, 9).

„Bo jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski. A jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych” (Ewangelia Mateusza 6, 14-15).

„Któż jest, Boże, jak Ty, który przebaczasz winę, odpuszczasz przestępstwo resztce swojego dziedzictwa, który nie chowasz na wieki gniewu, lecz masz upodobanie w łasce? Znowu zmiłuje się nad nami, zmyje nasze winy, wrzuci do głębin morskich wszystkie nasze grzechy” (Księga Micheasza 7, 18-19).